Dit jaar vieren we 50 jaar LHBTQ belangenvertegenwoordiging in Wageningen! Om dat te vieren vertellen leden en oud leden van de afgelopen 50 jaar hun verhalen.
Dit keer een herinnering van Roos.
Wageningen weer op de roze kaart!
In april 2009 hoorde ik dat de Homogroep Wageningen (de HGW) in juli 2009 het laatste maandelijkse Wild Rose feest zou organiseren. Dit, omdat er te weinig actieve mensen binnen de vereniging waren: minder dan een hand vol mensen zorgden iedere maand voor de bar, muziek en zaal (respect!). Daarnaast was er weinig animo voor de dansavonden en gebeurde er verder niets meer (geen Jip en Janneke, geen roze zwemgroep, geen Roze bericht meer). Wel was er het jaarlijkse Don’t tell mum, maar dit werd door Unitas georganiseerd en stond los van de HGW.
Ik wist één ding zeker: de Homogroep kon niet stoppen met bestaan! Het kon niet zo zijn dat in de studentenstad Wageningen geen uitgaansplek was voor de gevarieerde roze gemeenschap die er woonde. Zeker was dit een must have voor mijzelf.
Met een beetje lef en veel energie heb ik iedereen die enigszins roze was aangesproken, briefjes uitgedeeld en contactgegevens uitgewisseld. Met deze klopjacht naar roze enthousiastelingen, zaten we op een memorabele vrijdagavond (15 mei 2009) met elf mensen bij elkaar. Meer mensen wilden aansluiten maar konden die avond niet.
We maakten kennis (Niko, Carel, Lia, enzovoorts!) en samen schetsten we de contouren van een nieuw roze verenigingshart, die voor een deel draaide om de maandelijkse feesten van de Homogroep, en voor een deel over de ontelbare vele andere activiteiten die we met elkaar konden bedenken. (Zo is er een tijdje een roze voetbalgroepje geweest, weten jullie dat nog?)
Daarna ging het balletje gauw rollen, we kregen de spannendste ideeën! Onze focus lag op de eerstkomende twee feesten: juli en september. Maar al gauw begrepen we dat we samen een bestuur zouden gaan vormen, met alle verantwoordelijkheden die daarbij kwamen kijken. Dan ook maar gauw een nieuwe werknaam voor de club! Na een brainstorm en heel wat borrelen zijn we uitgekomen op SHOUT!
De eerste date van Shout met het publiek was op 4 juli 2009. Deuren gingen letterlijk open, mensen hielpen aan alle kanten. Gratis een grafisch ontwerp (het Shout poppetje is van het eerste uur en zou ons beeldmerk worden), gratis gebruik van ruimtes (zoals die van LinksBoven), stukjes in de kranten, nieuw e-mailadres, nieuwe website en altijd verse bloemen op de bar. En het meest waardevol voor ons als nieuwe mensen binnen de vereniging, zoals ik het me kan herinneren, was de vrijheid en steun van de ‘oude’ aanwezige vrijwilligers, dat we alle aanwezige middelen konden inzetten om er wat van te maken, zoals budget (en advies ;-).
Onze tweede date kwam er ook al snel aan. Hoe triggerden we iedereen in Wageningen, dus ook al het openminded publiek, om naar Shout te komen? En hoe konden we ook de internationale studenten aanmoedigen om te komen?? Hier hebben we flink over nagedacht, en dat resulteerde in een vraag:
Am I gay?! 5 september 2009, het openingsfeest van het nieuwe kalenderjaar. We printten de tekst ‘Am I gay??’ in zes talen op kleurige posters af (waaronder het Chinees!). Er was jaren weinig geld uitgegeven aan decoratie, optredens & PR en wij mochten enigszins vrijelijk investeren die eerste feesten. Dat hebben we gedaan!! Met gas gevulde ballonnen, een SHOUT banner, een dure DJ, black-light verf, maskers, optredens en een waardig Oktober fest… en ten slotte alles voor een dark room party (praat er maar niet over…….). Terug naar Am I gay?! Vanaf dat eerste ‘echte’ Shout feest, stond PR hoog op de agenda. Er was geen plakplek in Wageningen en omstreken waar onze posters niet te zien waren. Tot in de nacht fietsten we in teams overal langs, en durfden we ook de verkiezingspanelen vol te plakken.
Shout staat voor mij voor bijzondere vriendschappen, geweldige avonden, betrokken jonge mensen met creatievee ideeën, saamhorigheid door een gedeelde noemer. Allemaal mensen die zich inzetten voor een socialere maatschappij. Als individu kwetsbaar maar als groep beresterk! Wat is er samen een verschil gemaakt en wat was het leuk om daarbij te horen.
Ik wil het volgende jullie niet onthouden… we hadden heel wat namen voor de nieuwe beweging bedacht, waaronder: Pink Pepper, Cappuchino, YouPi, Unbeschreiblich, Divercity, The Rainbow Company. En we weten allemaal hoe het af liep 🙂 SHOUT!
Roos
Utrecht, september 2018
Jouw herinnering hier?
Heb jij een leuke herrinnering over SHOUT en wil je die in de First Dates met ons delen? Mail dan je bijdrage dan naar info@shoutwageningen.nl