In het kader van Bi-visibility day hebben we verschillende portretten gemaakt van SHOUT-leden. Zo proberen we biseksualiteit zichtbaarder te maken en hopen we dat iedereen een beter beeld krijgt over wat ‘Bi-zijn’ nu betekent. In dit portret hebben we Laura die vertelt over wat biseksualiteit voor hen betekent en hoe we biseksualiteit zichtbaarder kunnen maken.
Stel jezelf eens voor
Hoi! Ik ben Laura, een 26-jarige masterstudent wiskundige biologie. Ik zing in een koor en drink graag thee met vrienden, en heb elke twee maanden wel weer een andere knutselhobby.
Waarom is Bi-visibility day belangrijk?
Ik ben al acht jaar samen met mijn vriend en heb geen exen. Maar als ik mensen niet expliciet vertel dat ik bi ben, nemen ze meteen aan dat ik hetero ben. Logisch, want statistisch gezien zijn de meeste mensen hetero. Maar als mijn vriend een vriendin was geweest, dan zouden ze meteen zien als lesbienne: bi is niet de optie waar mensen zelf op komen.
Hoe zie jezelf bi-seksualiteit, is het: ik val op mannen én vrouwen of zit er meer nuance in?
Bi zijn betekent voor mij: vallen op meer dan 1 gender, maar dat er wel verschil zit in hoe ik me aangetrokken voel tot bijvoorbeeld een vrouw, een man, of een non-binair persoon.
Beschrijf eens hoe je ontdekkingsreis van je seksualiteit is gegaan?
Op de middelbare school dacht ik altijd dat ik lesbisch was, want ik werd maar niet verliefd, en ik vond vrouwen doorgaans mooier dan mannen. Groot was mijn verbazing dus toen ik in mijn eerste studiejaar viel voor mijn vriend: was ik dan toch hetero? Maar dat klopte ook niet helemaal. Samen met mijn vriend ben ik het verder uit gaan zoeken, en kwam ik erachter dat ik voornamelijk op vrouwen en non-binaire personen val: hij is het mannelijkste waar ik ooit mee thuis zal komen. Handig, want nu kunnen we samen mooie meiden kijken op straat!
Wat zou er volgens jou nog moeten veranderen in de maatschappij wat betreft biseksualiteit?
Ik kwam laatst een onderzoek tegen (je kunt deze hyperlinken: https://www.movisie.nl/artikel/verontrustende-feiten-cijfers-over-acceptatie-lhbti-personen) dat liet zien dat in Nederland een kwart van de mensen zich ongemakkelijk voelt bij een bi persoon van hetzelfde geslacht als zijzelf. En dat terwijl bijna al die mensen zeiden geen probleem te hebben met homo’s en lesbiennes! Dat doet pijn natuurlijk: waarom maakt het mensen ongemakkelijk als ik op meerdere smaakjes mensen kan vallen?
Ik weet niet waar dat verschil anders vandaan kan komen dan zichtbaarheid: bijna iedereen kent nu wel een buurman, klasgenoot, of collega die homo of lesbisch is. Daar kom je tenslotte makkelijk achter: als een vrouw het heeft over haar vriendin, gaan er al gauw belletjes rinkelen. Maar hoeveel bi mensen ken je in je omgeving? Alleen diegenen die het je expliciet hebben verteld (of een handige ex achter de hand hadden misschien). Met meer alledaagse voorbeelden kunnen stereotypes over bi mensen even makkelijk ontkracht worden als stereotypes over homo’s of hetero’s.
Moeten er ook nog dingen veranderen binnen de LHBTI+ – gemeenschap zelf wat betreft biseksualiteit?
Af en toe merk ik dat bi zijn door sommige homo’s en lesbiennes nog wordt gezien als een tussenstap, een soort ‘half uit de kast’ zijn, omdat het minder gevaarlijk zou zijn dan als homo of lesbienne uit de kast zijn. Was het maar zo: onderzoek na onderzoek laat zien dat bi mensen eerder achter- dan voorlopen op homo’s en lesbiennes in acceptatie, slachtoffer van geweld zijn en fysiek en psychisch welzijn. Iedereen in de LHBTI+-gemeenschap weet hoe belangrijk jezelf kunnen zijn is, dat maakt het extra pijnlijk als juist zij jouw identiteit niet erkennen.
Waar kijk je het meeste naar uit voor in de toekomst? Heb je nog bepaalde plannen of dromen?
Afstuderen! Ik hoop een PhD te kunnen gaan doen als ik over een paar maanden klaar ben, betaald krijgen om onderzoek te doen lijkt me geweldig.
Wil je verder nog iets kwijt?
In het kader ‘verbeter de wereld, begin bij jezelf’, ben ik nog op zoek naar hoe ik zelf het beste zichtbaar kan zijn. Aan de ene kant hebben mensen het niet gauw door als je het niet expliciet vertelt, maar aan de andere kant heb ik niet zoveel gesprekken waarin het logisch voelt om te noemen dat ik bi ben, zeker in bijvoorbeeld een professionele setting. Ik draag nu een klein speldje met de bi-vlagkleuren, zodat in ieder geval een ander bi persoon zich niet de enige hoeft te voelen. Hopelijk wordt dit door steeds meer mensen herkend, zodat ze ook weten dat ze een bi collega of buurtgenoot hebben.