Ik ben Salome, 24 en studeer Development and Rural Innovation hier op de WUR. Ik woon samen met mijn twee katten en een lieve vriend. Ik identificeer mezelf als bi. Hoewel bi voor mij wel een breed begrip is, ikzelf defineer het als je aangetrokken voelen tot 2 of meer genders. Welke genders dat precies zijn is voor mij moeilijk te zeggen. Ik denk dat gender nog wel een rol speelt in aantrekkingskracht (dat is hoe ik het onderscheid van bvb. panseksualiteit) maar elk gender op een andere manier.
Ik heb vroeger altijd vriendjes gehad, en ben nu al bijna 6 jaar in een relatie met mijn vriend (cis man en hetero). Toch ben ik nu een paar jaar “uit de kast” als bi. Ik gebruik aanhalingstekens omdat ik het niet iedereen vertel, maar ik ben er open over als het ter sprake komt. Uit de kast komen in een relatie is anders. Er zaten geen gevoelens bij naar andere mensen, maar het was meer een reflectie naar hoe ik me mijn hele leven gevoeld heb naar hetzelfde geslacht. Ik dacht altijd dat iedereen vrouwen ook een beetje leuk vond. Wie houdt er niet van borsten? Ja, toch bi dus. Een belangrijk moment voor mij was toen ik een keer met een meisje heb gezoend. Voor mij was het zoenen met een vrouw qua gevoelens precies hetzelfde als met een man.
Toch geeft bi zijn zonder echt veel geëxperimenteerd te hebben met hetzelfde geslacht geeft je wel een soort “imposter syndrome”, ik voel me er soms niet helemaal bij horen. Gelukkig is men binnen de LHBT+ gemeenschap super accepterend. Daarbuiten voel ik me niet altijd comfortabel om het te delen, zeker bij mensen die ik al langer ken. Mijn vader kan bijvoorbeeld snel oordelend reageren, ik heb geen zin over te komen alsof ik aandacht probeer te trekken. In een relatie uit de kast komen is ook een beetje ongemakkelijk. Mijn zusje vroeg bijvoorbeeld “Maar wat ga je er nu mee doen dan?” Alsof bi een werkwoord is. Mensen verwachten iets van je. Alsof die verandering je hele leven op de kop zet. Soms is dat zo, maar soms verandert er ook niets.
Qua gender ben ik helemaal niet uit de kast, maar dat is voor mij niet heel belangrijk. Ik zie mezelf als “vrouwflux/fluid”. Het plaatje van een “vrouw” of “man” past denk ik bij veel mensen niet helemaal, ook bij mij niet. Ik voel me er comfortabel mee tot op een zekere hoogte, maar een deel van mij totaal niet. Dit verandert ook door de dagen heen. Voor mij is het niet belangrijk om me hier mee bezig te houden omdat ik geen last heb van disforie en mensen tegenwoordig minder van afab vrouwen verwachten een bepaalde rol te vervullen. Ook hier hou ik het liever voor me om niet aandachtstrekkerig over te komen. Ook hier verwachten mensen dat je er wat mee “doet” als je het deelt. Het is gewoon iets voor mezelf, maar ook niet iedereen hoeft zich te labelen of mijn labels te weten.
Ik heb heel erg getwijfeld of ik wel iets moest insturen voor Bi-visibility Day. Maar ik denk dat dit juist een portret is van biseksualiteit die veel mensen niet zien en ook gewoon deel uit maakt van de ✨bi experience✨