Picardië, aan het eind van de jaren 90 begin 2000. Een klein dorpje staat centraal, die zoals vrijwel alle dorpjes in Noord-Frankrijk op elkaar lijken: een kerk, een monument ter nagedachtenis van de Eerste Wereldoorlog en tal van kleine kleiweggetjes die de akkers doorkruizen. Verder was er nog de fabriek waar alleen de mannen werkten want vrouwen werkten niet in het dorp, alleen uit bittere noodzaak.
In deze omgeving groeit Eddy Bellegueule op in een gezin dat gebukt gaat onder armoede, een alcoholistische vader en een moeder die eigenlijk geen kinderen wilde. Niet de meest ideale uitgangspositie voor elk kind. Eddy heeft echter nog een nadeel: zijn houding, zijn manier van praten en zijn loopje worden als raar gezien, iets verkeerds. De uniciteit van Eddy wordt op een bepaalde manier niet geaccepteerd. Op jonge leeftijd krijgt hij dan al te maken met scheldpartijen en fysiek geweld, dat van af de eerste bladzijde van het boek binnenkomt. Met alle macht probeert hij dan ook zich aan te passen en zijn homoseksualiteit te verbergen of eerder zelfs te bevechten. Hij doet er alles aan om zogezegd een ‘vechtersbaas’ te worden, het toppunt van man-zijn. Het betekende gevechten, alcohol, achter de meisjes aangaan en het vernielen van het bushokje waar ze altijd samenkomen in de avond. Toch is er nog wel een uitweg voor Eddy, hij speelt in het schooltoneel. Het speciale toneel-lyceum waar hij probeert aangenomen te worden is het smalle pad om weg te vluchten.
Édouard Louis beschrijft in zijn boek niet alleen de onderdrukking en worsteling die Eddy meemaakt maar ook geeft hij haast een sociologische beschrijving van het arbeidersmilieu waar in hij opgroeit. Het maakt het boek rauw en hard maar het probeert een verklaring te geven waarom de mensen daar zo negatief denken over homoseksualiteit of de toxic masculinity waar de hele gemeenschap mee doordrenkt lijkt. Het boek geeft een inkijkje maar het echte antwoord blijft uit. Toch heeft het iets verfrissends omdat veel vergelijkbare boeken, zoals Confettiregen vaker van een meer burgerlijk, welvarend milieu uitgaan. Het laat in ieder geval zien dat sociaaleconomische klasse ook een zekere invloed heeft op de ontwikkeling van seksualiteit en identiteit. Soms leek het haast dat het boek in de jaren zestig of vijftig is geschreven omdat de armoede de tijd deed terugdraaien. Het boek is bovenal een afrekening, het heet niet voor niets En finir avec Eddy Bellegueule ofwel Weg met Eddy Bellegueule want dit was de vroegere naam van Louis. Het maakt het verhaal stellig en meedogenloos dus verwacht geen feel good love story, eerder een verhaal van overleven.
Toch had ik het boek binnen een paar dagen uit. Waarschijnlijk komt het door de urgentie die het boek heeft want het boek moest geschreven en gelezen worden.
