Vrijdag 25 maart zijn Manon (zij/haar) en ik (Lien, die/diens/hen/hun) bij de Montessorischool in Wageningen langs geweest om voorlichting te geven namens SHOUT. We zijn bij twee bovenbouwklassen langs geweest, allebei met leerlingen uit groep 6, 7 en 8. Na een introductie waarbij we op de letters LHBTI ingingen en wat vertelden over SHOUT mochten de kinderen in vijf groepen zelf aan de slag met verschillende spelletjes en opdrachten. Die vielen erg in de smaak! Vooral het spel memory werd zeer fanatiek gespeeld, maar ook de opdracht waarbij de leerlingen op een groot vel regenboogkarton al hun associaties met het daarop geplakte plaatje mochten schrijven was populair. Een plaatje met twee vrouwen in bruidsjurk veranderde zo al snel in een episch verhaal over een rivaliserende superheld en superschurk die samen de liefde vonden.
Na het maken van de opdrachten bespraken we daar één van: een lijst met stellingen waarbij de leerlingen moesten aangeven of ze juist of onjuist waren. Leuk hierbij was dat veel kinderen niet wisten wat een ‘hetero’ is, en dat ze mega enthousiast hoopten op het bestaan van mannelijke pinguïnstelletjes. Toen het antwoord hierop ‘juist’ bleek te zijn was er in een van de klassen daadwerkelijk een spontaan applausje. Hierna vertelden Manon en ik over onze eigen verhalen. De kinderen luisterden erg aandachtig en mochten na afloop vragen stellen. In één van de twee klassen was er iemand die een spreekbeurt had gehouden over LGBTQ’ers, waardoor die klas duidelijk al goed op de hoogte was. Deze klas had héél veel vragen voor ons. Zo vroegen kinderen uit deze klas naar mijn persoonlijk voornaamwoorden(!?!?!), of ik een X in mijn paspoort heb, waar ik kleding koop, of ik een bikini of een zwembroek draag, naar welke wc’s ik ga en meer. Ze leefden mee in de struggles die komen kijken bij non-binair zijn in een samenleving die zo binair is ingedeeld, wat ik zelf enorm mooi vond om te zien. Ook werd er gevraagd vanaf welke leeftijd je lid mag worden van SHOUT. Ultra schattig. Toen het over leeftijden ging waagden de leerlingen ook een poging tot het raden van onze eigen leeftijden: Manon (25) werd als 16 ingeschat, en ik (23) als 18. Altijd leuk.
Voorlichting op de Montessorischool
